Więcej wierszy na temat: Miłość « poprzedni następny » Dwa są takie serca i dwa nasze małe światy są nasze dwa życia i nas jest teraz dwoje każdy z nas w bagaż doświadczeń bogaty przyszłość przed nami otwiera podwoje czy połączy je miłość wielka silna jak skała może wytrwać się uda w tym co zamierzam miłość przepiękna wieczna i tak doskonała z nadzieją tą przyszły czas przemierzam życie pokaże i scenariusz dla nas pisze szczęście nam pisane czy też upadniemy czy w tym dziwnym świecie trafimy w nisze i zapełnimy pustkę nim całkiem przeminiemy teraz siły swoje mierzę z swymi zamiarami siedzę myślę w głowie plan zwycięski snuje by los wypełnił się naszymi marzeniami a czas pokaże czy ziści to co duszy maluję Napisany: 2015-01-16 Dodano: 2015-01-16 16:05:54 Ten wiersz przeczytano 1211 razy Oddanych głosów: 37 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »Mowa jest tu oczywiście o zapowiedzianej w Biblii sytuacji, kiedy Bóg uleczy wszystkie choroby, usunie śmierć itp ( więcej w Objawienia [Apokalipsa] 21:4 ). Najciekawsze jest w tej wspaniałej dobrej nowinie że ów miłosierny Bóg, zniszczy wszystkich nie będących Świadkami Jehowy, nie zważając na ich uczynki. Odrobinę dziwne.
Jednym z atutów imprezy ślubnej organizowanej w Restauracji Dwa Światy jest znakomita obsługa i catering. Proponujemy smaczne, tradycyjne dania serwowane przez doświadczoną i serdeczną obsługę. Do dyspozycji Młodej Pary oddajemy naszą przestronną Restaurację urządzoną w klimacie folklorystycznym.Dwa lata. Dwa światy. Od zera do bohatera? Na dwoje babka wróżyła... Dziś mija dokładnie dwa lata od mojego ostatniego wpisu na tym blogu... Masakra, jak ten czas poleciał! Pewnie dlatego, że bardzo wiele działo się w moim życiu. Od tamtego czasu zdążyłam kilkakrotnie zmienić pracę i miejsce zamieszkania. Wiele innych spraw też zmieniało się jak w kalejdoskopie... Kilka innych pozostało niezmienionych. Niestety nie zmieniają się te kłopotliwe. Ale nie wdepnęłam tutaj, żeby się użalać nad sobą albo rozpisywać na jakieś niepotrzebne tematy. Jeśli ktokolwiek jeszcze tu czasem zagląda, być może pamięta TEN WPIS ... Dokładnie 17go października 2015go roku wyjechałam pod Warszawę. Mieszkałam tam prawie dwa lata. Dokładnie 7go lipca 2017go roku wróciłam do rodzinnej miejscowości z różnych, mniej lub bardziej ważnych i mniej lub bardziej zależnych ode mnie powodów. Były to dla mnie najcięższe i najbogatsze w naukę życiową i zawodową dwa długie lata. Pracowałam w różnych miejscach i na różnych stanowiskach, żeby przeżyć i mieć dach nad głową, od sprzątaczki po ochronę... Robiłam rzeczy fajne, jak organizacja imprez masowych i mniej fajne, a nawet niechlubne, ale o nich sza... Była to bardzo wyczerpująca lekcja pokory i cierpliwości. Oraz poznawanie siebie samej od nowa. Można powiedzieć, że zaczynam od zera. Po raz kolejny w życiu. Właściwie to zaczynam nie od zera, ale od potężnego minusa. No jak szaleć to szaleć, nie? Jeszcze przed wyjazdem z Miastka, przez ciąg złych decyzji wpakowałam się w poważne kłopoty. Wykorzystano moją ufność i wiarę w człowieka i zaciągnięto na mnie dość pokaźne zobowiązanie. Na dzień dzisiejszy wisi nade mną widmo spłaty kilkudziesięciu tysięcy, któych nigdy na oczy nie widziałam. Ale sprawdziłam różne możliwości i nie ucieknę od tego. Mierząc mnie współczesną miarą, czyli "jesteś tym, na ile posiadasz majątku, rzeczy i zasobów materialnych", to jestem nikim i nie mam nic. Mierząc mnie miarą tego, co przeżyłam i relacji, jakie zawarłam i kontynuuję, jestem cholernie bogata... Zwłaszcza w doświadczenie ;P Podnoszę się z kolan. Nie jest to łatwe ani przyjemne. Wolałabym chyba mieć obity dziób i posiniaczone ciało. Bo fizyczne urazy się zgoją szybko. Najtrudniej walczy się z ranami duszy. I cholernie ciężko odzyskuje się straconą wolę walki. Ale się da. Wierzę w to. Dlatego im ciemniej w duszy, tym szerszy uśmiech na twarzy. Dlatego też właśnie dziś postanowiłam odezwać się tutaj, nawet jeśli nikt tego nie przeczyta. Bo chcę wstać, bo chcę znowu żyć, chcę zawalczyć o lepsze jutro i o to, by jutro być lepszym człowiekiem niż jestem dziś. A to moja "Nowa Nadzieja" ;) Jest nas wielu Lyrics: Jest nas wielu / Nas nie pokonacie / Granice eliminują tylko tych ospałych (sprawdź to, kręć to) / To dla każdego inne piekło (piekło) / Przemyśl to, choć system Jest sobota, za oknem świt I Warszawa kaszle miarowo. Wczoraj przyszedł od Ciebie list, Miłe słowo. Jesień u nas koronę ma, Tego roku, jakby cierniową. A Ty piszesz, że u was szał I punk-rockowo. Ref.: Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. Są dwa światy i jedno słońce, Które u nas słabiej coś grzeje. Ty masz pewnie duże pieniądze, Ja nadzieję, ja nadzieję. Jest sobota, za oknem świt I Warszawa kaszle miarowo. Wczoraj przyszedł od Ciebie list, Czułe słowo. Tamten wieczór, gdy ja i Ty, Tak, to była wspaniała chwila, Ale dzisiaj obeschły łzy, Więc pozdrawiam Cię - Maryla. Ref.: (2x) Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. Są dwa światy i jedno słońce, Które u nas słabiej coś grzeje. Ty masz pewnie duże pieniądze, Ja nadzieję.. Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz wokół morza gorące, Ja nadzieję. Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. Są dwa światy i jedno słońce, Które u nas słabiej coś grzeje. Ty masz wokół morza gorące, Ja nadzieję. Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. (c) 1986 Sweat exists for one reason: to maintain a body temp as close as possible to the optimal 98.6 degrees. But during exercise, your blood flow ramps up to deliver more oxygen to your working muscles Dołącz do innych i śledź ten utwór Scrobbluj, szukaj i odkryj na nowo muzykę z kontem Czy znasz wideo YouTube dla tego utworu? Dodaj wideo Czy znasz wideo YouTube dla tego utworu? Dodaj wideo O tym wykonwacy Maryla Rodowicz 76 683 słuchaczy Powiązane tagi Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) - polska piosenkarka, wykonawczyni wielu przebojów muzyki pop, która trwale zapisała się w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Absolwentka Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku i warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. W młodości czynnie uprawiała lekkoatletykę m. in. w Kujawiaku Włocławek. Pierwszy kontakt z piosenką zaczął się w 1962 roku, kiedy brała udział w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Chociaż została zakwalifikowana do występów w finale nie dosz… dowiedz się więcej Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) - polska piosenkarka, wykonawczyni wielu przebojów muzyki pop, która trwale zapisała się w … dowiedz się więcej Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) - polska piosenkarka, wykonawczyni wielu przebojów muzyki pop, która trwale zapisała się w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Absolwen… dowiedz się więcej Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bajm 70 405 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców Zaglądaj za kulisy filmów, seriali i programów Netflix, sprawdzaj nadchodzące premiery i oglądaj materiały dodatkowe na stronie Tudum.com. Dwoje obcych sobie ludzi budzi się i stwierdza, że zostali zszyci ze sobą. Kolejny wstrząs przeżywają, gdy dowiadują się, kto stoi za tym potwornym pomysłem. Oglądaj zwiastuny i dowiedz się
Dwóch ludzi, dwa Volkswageny T2, stanowiące zjawisko niespotykane na polskiej scenie tuningowej. Gdy pojawiają się na zlocie czy przejeżdżają ulicami Warszawy, niczym magnez przyciągają spojrzenia. Każdy z samochodów prezentuje odrębny styl modyfikacji. Nie trzeba być Sherlockiem Holmesem, by już po krótkiej chwili spędzonej z nimi dopatrzyć się znaczących różnic. Wydaje się, że każdy „skręcił” we własną alejkę sławy. Fabryka w Wolfsburgu wydała je na świat rok po roku. W 1976 r. wyjechał z niej bordowy Bus, rok później zaś prezentowana Doka. Długoletnia służba w szeregach armii, a później wcielenie do ochotniczej straży pożarnej odcisnęły wyraźne ślady zmęczenia na obydwu pojazdach. Trzeba to powiedzieć wprost: ich stan był nie tyle opłakany, co bliski agonii. Lepszego żywota doczekały się dopiero po emigracji. Wspólne cechy T2 Po przetransportowaniu aut do Warszawy renowacja ruszyła pełną parą. Zarówno jeden, jak i drugi samochód nosiły różnego rodzaju pamiątki swojej militarno-strażackiej przeszłości. Doka została uwolniona od ogromnych rozmiarów kontenerów, mieszczących w przeszłości pompy wodne. Z dachu poznikały czerwone „koguty”, a z kabiny usunięto uchwyty na broń. Samochody zostały rozebrane do rosołu. Kolejnym krokiem było piaskowanie nadwozia zabytkowych „VWejów”. Na liście koniecznych do wykonania prac drukowanymi literami zapisano wizytę u blacharza. Specjaliści musieli bowiem uporać się ze wszystkim ubytkami w karoserii. Tak przygotowane auta gotowe były na spotkanie z lakiernikiem. Samochody wjechały więc do lakierni, aby raz na zawsze czerwony strażacki kolor odszedł do historii. Jednakową cechą „T-dwójek” stały się dwukolorowe nadwozia. Doka przybrała złoto-brązowe barwy, natomiast Busik zadowolił się nieco skromniejszym zestawem wiśniowo-kremowego lakieru. Różne style VW T2 W tym miejscu drogi prezentowanych aut się rozjechały. Każdy z właścicieli wybrał inny styl dla dalszych modyfikacji swoich pupili. Doka już za kilka chwil otrzymać miała całkiem nowy silnik oraz wiele gadżetów z epoki. Silnik Busa także poddano remontowi, choć znacznie skromniejszemu niż w przypadku jego złoto-brązowego kolegi. Tutaj w dwulitrowym silniku z dwoma gaźnikami wymieniono zarówno same gaźniki, jak i filtry powietrza. Wszystkie nowe części pochodzą z firmy Dell’Orto. Dodatkowo zmodyfikowano układ wydechowy, który jest teraz piekielnie głośny. W wiśniowo-kremowym VW większy nacisk położono na wnętrze auta. Ale wszystko po kolei. Motor T2 Równocześnie z pracami lakierniczymi trwało przywracanie do życia motoru Doki. Można powiedzieć, że silnik zbudowano od nowa. Z seryjnej jednostki wyposażonej w jeden gaźnik, legitymującej się pojemnością 1,6 l, stworzono porządne dwa litry na dwóch gaźnikach. Po zakończeniu generalnego remontu w silniku znalazły się nowe cylindry, tłoki, głowice oraz wał korbowy. Większość z wymienionych elementów pochodzi z amerykańskiego SCAT-a, firmy, która już od ponad czterdziestu lat w swoich zakładach w Los Angeles produkuje części cenione na całym świecie. Średnica tłoków została zwiększona, a w miejscu starej pojawiła się o wiele większa nowa miska olejowa z dodatkową chłodnicą. System zasilania mieszanką został zmieniony. Stara pompa mechaniczna ustąpiła miejsca nowszej elektrycznej o szumnej nazwie Tsunami. Zapewnia ona o wiele lepszą wydajność. Zarówno nowa pompa, jak i regulator ciśnienia pochodzą zza wielkiej wody – od amerykańskiego producenta Aeromotive. Zainstalowano również dwa gaźniki włoskiej firmy Dell’Orto. Lista zmian jest oczywiście dużo dłuższa. Nowe są wszystkie przewody wysokiego napięcia, koło pasowe i masa innych drobniejszych elementów. Wystarczy spojrzeć i posłuchać tego silnika! Zakładam się, że brzmi lepiej niż w 1977 roku w Wolfsburgu. I nie chodzi wyłącznie o pracę motoru, ale także o nowy układ wydechowy. Jest to prawie przelotowa konstrukcja odprowadzająca spaliny z akustyką, która się niemalże wizualizuje. Innymi słowy, obydwa „VWeje” lubią sobie podczas jazdy donośnie pogrzmieć i grubo pobuczeć. To nie silnik jest jednak wyłącznym walorem złoto-brązowego Busa. Doka zwraca uwagę wieloma szczegółami zdobiącymi pięknie odrestaurowaną karoserię. Po pierwsze, naprawdę sporo tu chromowanych elementów. Lusterka boczne, lampa przeciwmgielna z Anglii, klamki drzwi, okulary reflektorów czy oprawki kierunkowskazów i maskownica z przodu. Jest też bagażnik dachowy „old style” firmy EMPI z niespotykanym ładunkiem. Stylowy kanister oraz skrzynka na butelki coca-coli sprzed pół wieku. Właśnie takie elementy tworzą niepowtarzalny klimat tej Doki. W miejscu, gdzie jeszcze niedawno zabudowane były strażackie pompy, teraz są oryginalne burty oraz skrzynia na narzędzia amerykańskiej firmy Dee Zee. Złoto-brązowe wnętrze Doki także nie jest wolne od wielu modyfikacji, jednak styl można zdecydowanie zakwalifikować jako tradycyjny. Fotele z elektrycznie sterowanym podgrzewaniem siedziska nigdy nie należały do opcjonalnego wyposażenia „T-dwojek”. Ponieważ zostały zaadaptowane z Mercedesa CL 600, poziom luksusu gwałtownie wzrósł. Pozostałe elementy tapicerki również są nowe. Tak jak i Bus, Doka ma wszystkie nowe dywany, pięknie odrestaurowaną deskę rozdzielczą i ten sam obrotomierz. Taka sama jest również drewniane koło kierownicy Nardi Torino z trzema aluminiowymi ramionami oraz chromowana dźwignia zmiany biegów SCAT. Uwagę zwracają zegary VDO z USA. Bus T2 Wiśniowo-kremowy Busik utrzymany jest w zdecydowanie spokojniejszej tonacji. Przy czym zdobią go także liczne chromowane elementy. W słońcu błyszczą boczne lusterka, klamki, atrapa chłodnicy, ramki świateł przednich i halogenów oraz znak skorpiona na tylnej klapie. Jednak to, co uda się nam dostrzec z zewnątrz, to jedynie preludium do rywalizujących pod każdym względem wnętrz obydwu samochodów. Spokojny i stonowany Bus w środku zmienia się w mieszankę wybuchową. Nowe śmiało koegzystuje ze starym. Trzy fotele od Smarta, całość wnętrza dokładnie obszyta materiałem i skórą. Wszystko dopasowane do podwójnej kolorystyki nadwozia. W lewej ścianie auta zagnieździły się nowoczesne elementy. Czterokanałowy wzmacniacz MacAudio Mac Cyclone i kondensator Pyle o pojemności Farada. Najbardziej jednak krzykliwym elementem instalacji audio jest skrzynia z subwooferem Pyle, podświetlana niebieskim światłem neonów. Z przodu fotele od Toyoty Celicy obite jasną skórą oraz dywany z wiśniowego materiału. Deska rozdzielcza także pokryta wiśniowym lakierem. Zegary i wszystkie przełączniki pozostały oryginalne. Drewniano-aluminiowa trójramienna kierownica Nardi Torino wydaje się zbyt mocno kontrastować z nowoczesnym obrotomierzem. Nieco niżej błyszczy chromowana, długa przekładnia biegów skrzyni SCAT. Dwa style Pomimo tak znacznej liczby wspólnych elementów, „T-2” reprezentują dwa odmienne style. Zarówno pod względem rozwiązań zewnętrznych, jak i wyposażenia wnętrza można im spokojnie nadać miano zjawiska na polskiej scenie tuningowej, na której wciąż w mniejszości są auta z klasą. Mikołaj Urbański Fot. autor VW DOKA T2, 1977 r. SILNIK: benzynowy, pojemność zwiększona do 2 litrów, zamontowano nowe tłoki, głowice i wał, zwiększono średnicę tłoków, nowa misa olejowa z chłodnicą, dwa gaźniki dell’orto, elektryczna pompa paliwowa i regulator ciśnienia aeromotive, zmieniony układ wydechowy, wyprowadzony z boku; moc około 130 KM. NADWOZIE: samochód odrestaurowany, nadwozie piaskowane, po naprawach blacharskich i od nowa polakierowane dwoma kolorami; dużo chromowanych elementów, bagażnik dachowy „old style” firmy empi razem z skrzynką coca-coli i kanistrem, światło przeciwmgielne i tylne lampy firmy c&c, skrzynia na narzędzia dee zee. ZAWIESZENIE: z przodu dołożona regulacja wysokości zawieszenia, 15-calowe obręcze z lekkich stopów. WNĘTRZE: fotele przednie jak i tylna kanapa zaadaptowane z Mercedesa CL600, nowe skórzane elementy tapicerki, wszystkie nowe dywany i podsufitka, odrestaurowana deska rozdzielcza, zegary VDO, obrotomierz, kierownica Nardi Torino, drążek zmiany biegów SCAT, chromowana gaśnica, oryginalne radio VW. CENA: oko. zł (2006 r.) PLANY: restauracja i budowa samochodu zakończona VW BUS T2, 1976 r. SILNIK: benzynowy, 2 l pojemności i dwa gaźniki, po remoncie, wymieniono gaźniki i filtry powietrza na produkty włoskiego producenta Dell’Orto; dwa nowe akumulatory ZAP, nowy układ wydechowy, wyprowadzony z tyłu, dwa tłumiki; moc KM. NADWOZIE: samochód odrestaurowany, nadwozie piaskowane, po naprawach blacharskich i od nowa polakierowane dwoma kolorami. Na zewnątrz dużo chromowanych dodatków ZAWIESZENIE: gwintowane z regulacją siły tłumienia, stabilizatorył, 15-calowe obręcze EK z oponami Toyo Proxes T1-S 185/55R15. WNĘTRZE: fotele ze Smarta, całość wnętrza obszyta materiałem i skórą, czterokanałowy wzmacniacz Mac Audio Mac Cyclone i kondensator Pyle o pojemności Farada, skrzynia z subwooferem Pyle, deska rozdzielcza pokryta wiśniowym lakierem, drewniano-aluminiowa trójramienna kierownica Nardi Torino. CENA: ok. zł (2006 r.) PLANY: restauracja i budowa samochodu zakończona (VW TRENDS 4/2006)
Historia szkolnictwa na planecie Olbus - no nie mówcie, że mam wam to tłumaczyć. Pierwsze państwo na planecie Olbus powstało w roku 4000 pne. To był Pallas. Agata Kołakowska ma dar, który sprawia, że w jej książkach zakochuję się już od pierwszego zdania. Do tego, w przeciwieństwie do kilku pisarek jej twórczość trudno nazwać sztampową i schematyczną. Każda kolejna książka ma w sobie coś nowego, nie podąża utartymi ścieżkami. Nie inaczej jest z najnowszą powieścią, w której można nawet znaleźć wątek kryminalny!Jeden Kraj, dwa miasta: Miasto i City. Różnią się od siebie jak dzień od nocy. Miasto jest smutne, wyalienowane, zacofane, ponure. Ludzie żyją w marazmie, sądząc, że ich jedyny wybór istnieje między beznadzieją a ogromną beznadzieją połączoną z bezsensem podejmowania wszelkich działań. Strach przed rozczarowaniem odbierał mieszkańcom wszystkie witalne siły. Z kolei City tętniło pełnią życia, żyło pozytywnymi myślami, koncepcjami samorealizacji, pasjonowania się pracą, maksymalnym dbaniem o siebie z porzuceniem przyjemności. Stop. Przyjemnością było męczenie się na bieżni po pracy, zdroworozsądkowość, stabilność łącząca się z zaplanowanym od A do Z dniem, dbanie o zbilansowane obiadki. Petronela mieszka w Mieście, ale czuje, że nie tylko odstaje od reszty mieszkańców, ale nawet od swoich rodziców. Ma wrażenie, że nikt jej nie rozumie. Franz w City czuł się wyalienowany, marzył o rzeczach, o których mieszkańcy nigdy by nawet nie się stanie, gdy los tych dwoje się splecie?„Czasem jednak ryzyko może być wyzwoleniem”Mamy ironię, humor i zadumę. Nazwiska, nazwy ulic, sklepów były tak adekwatne do danego miasta, że aż wywoływało to uśmiech na twarzy. Mamy kapkę polityki, świat biznesu i mody oraz wątek kryminalny. Od najnowszej powieści Agaty Kołakowskiej wymagać czegoś więcej byłoby grzechem. Piękna opowieść o sile marzeń, o realizowaniu podjętych decyzji, o rozsądku, który powinien dominować w naszym życiu, by bilans sukcesów i porażek był w równowadze, o podążaniu własną drogą, która da tak potrzebną stabilizację i poczucie bezpieczeństwa. O chęci wyrwania się z marazmu i zmiany swojego życia na lepsze. Autorka poprzez losy bohaterów namawia, by tej drogi szukać w sobie, w swoich marzeniach, zainteresowaniach, uczuciach, a nie podążać za istniejącymi trendami. Może fit & slim jest modne i na topie, ale nie każdy musi być szczupły, piękny i być wiecznie uśmiechnięty. Po pracy zamiast na trening siłowy (bo koledzy/koleżanki chodzą) można pójść na spacer i zalec na ławeczce podziwiając i obserwując otoczenie. Zamiast zbilansowanego posiłku czasem można się skusić na pizzę czy bezowe ciastko. Życie ma być wspaniałe dla nas samych, a nie dla innych. To my mamy oddychać pełną piersią i być po prostu powieści jest wartka, przemyślana i niebywale wciągająca. Nie mogłam się oderwać i z żalem odkładałam lekturę, by wykonać obowiązki domowe lub iść do pracy. Świetny pomysł, świetne przedstawioną historią oczarowana!„[…] żeby się uwolnić, czasami trzeba się cofnąć […]”.Za możliwość zapoznania się z treścią książki oraz za osobisty autograf dziękuję Autorce. Sa dwa swiaty i nas jest dwoje, do swych miejsc przypietych jak rzepy. Ty masz pewnie wiecej spokoju, ja mam dzieci. Sa dwa swiaty i jedno slonce, ktore u nas slabiej cos grzeje, Ty masz wokol morza gorace, ja nadzieje, Sa dwa swiaty i nas jest dwoje, do swych miejsc przypietych jak rzepy, Ty masz pewnie wiecej spokoju, ja mam dzieci.Jako nauczyciel akademicki powinnam przyjąć pracę zdalną z całym dobrodziejstwem jej inwentarza (oczywiście poza jej powodem). I tak w zasadzie pracuję w domu, poza prowadzeniem zajęć i bieżącymi sprawami w dziekanacie. Zajęcia przeniosłam na MS Teams, a bieżących spraw jest jakby mniej, biorąc pod uwagę, że uczelnie funkcjonują w ograniczonym zakresie. Mimo to mam wrażenie, że znajduję się pomiędzy dwoma światami. Jeden świat się zatrzymał, ale co z tego, skoro drugi szaleńczo goni, a ja próbuję za nim nadążyć. W świecie nr 1 samoistnie zawiesił się nabór na wizyty studyjne dla pracowników administracyjnych szkół wyższych w jednym z projektów – znaczy niby trwa, ale od początku marca nie mamy nowych zgłoszeń. Inna sprawa, że nie wiemy, kiedy te wizyty się odbędą – oby mimo wszystko wkrótce. W ramach drugiego projektu odwołano nam dwie konferencje (trzecia niby jeszcze ma się odbyć), na których dopiero co zaakceptowano nam referaty; dobrze że skończyłyśmy prowadzenie badań terenowych… W kolejnym projekcie jeszcze dwa tygodnie temu podczas kick-off meetingu ustalaliśmy daty kolejnych działań i póki co cisza – wszyscy są chyba zajęci światem nr 2. W świecie nr 2 – tym zdalnym i wirtualnym – wszystko stanęło na głowie. Przed komputerem spędzam na tyle dużo czasu, że chyba po raz pierwszy w moim życiu bywa, że nie mogę na niego patrzeć. Pojawiła się cała masa spraw na teraz, zaraz i najlepiej jednocześnie. Faktem jest, że sporo z nich dotyczyło Stowarzyszenia, ale i bez tego ledwo nadążam. I czekam na ten moment, kiedy – wzorem moich doktorantów, którzy teraz intensywnie pracują nad swoimi rozprawami (co akurat mnie cieszy), będą mogła również zająć się pracą naukową (albo chociaż niebieżączką!). Między tymi oboma światami pojawia się przestrzeń – ni to realna, ni wirtualna, ale taka pomiędzy, która daje mi trochę radości, a trochę nowych, ciekawych doświadczeń. Na przykład zajęcia prowadzone online – jaka to była przygoda! Najpierw z koleżanką sprawdzałyśmy, co ogarnia widok z mojej kamery (mam PC all in one, więc widać dużo), później testowałyśmy, jak widać prezentację, jak działają poszczególne opcje i wszystko inne, abym później nie dała plamy. Zajęcia prowadziłam w MS Teams – ja mówiłam i zadawałam pytania, natomiast studenci pisali w czacie. Chyba się udało, choć miejscami czułam się jak prawdziwy streamer. Wczoraj analogiczny chrzest bojowy przechodził mój mąż, tyle że na Hangouts (i tym razem ja byłam jednym z jego królików doświadczalnych). Chylę czoła przed uczelnianymi informatykami, którzy muszą to wszystko ogarnąć infrastrukturalnie, a także od strony użytkownika, czyli nas i naszych bardzo zróżnicowanych umiejętności. Zaczęłam się wirtualnie zżywać z niektórymi osobami z mojej pracy. No, może zżywać to za duże słowo, ale patrzę sobie czasami, że ta czy inna osoba już świeci się na zielono – znaczy pracuje (albo że jeszcze się świeci – czyli nadal pracuje), albo że właśnie jej nie ma, albo że prowadzi rozmowę. Bardziej naturalne stało się wydzwonienie kogoś – nie tylko w wersji audio, ale i wideo. W końcu praca jest zdalna. Przedczoraj – tj. w niedzielę, prowadziłam konsultacje ze swoim doktorantem. Myślę, że jeszcze 2 tygodnie temu jedyną właściwą formą kontaktu byłby mój dyżur na uczelni. Rozrosły mi się również kanały komunikacji. Z jedną z bliższych mi osób utrzymywałyśmy dotychczas kontakt przez WhatsAppa – teraz jest to dodatkowo Messenger + MS Teams, a każdy do innych celów, aby się nie pomieszało (choć miesza się i tak). Z osobami, z którymi i tak utrzymuję bieżący kontakt, utrzymuję go jeszcze bardziej – poszerzając zakres pytań o to, jak się czują, a czasami i o zakres współodczuwania: o przepracowanie i przemęczenie (bo czasami do siebie dzwonimy zapytać, co słychać, a następnie uznajemy, że nie jesteśmy w stanie dalej konstruktywnie rozmawiać i przestajemy). Czas przestawienia się na warunki ekstremalne dał także przestrzeń do podejmowania nadzwyczajnych wyzwań. W ramach Stowarzyszenia udało się nam dwukrotnie zgrać i dużym wysiłkiem i nakładem czasu własnego przygotować dwa potrzebne dokumenty – pismo do MNiSW w sprawie ‘niebędących’ oraz raport z badania ankietowego na temat ograniczenia obowiązku świadczenia pracy na terenie uczelni. Teraz pracujemy nad organizacją obron online (lada moment ma nas czekać takie wyzwanie) i postulatami dotyczącymi zmian przepisów prawa powszechnego. Ostatni raz przypominam sobie taką mobilizację chyba w czasie pisania statutu. Kiedy już to wszystko się skończy i przestawimy się wszyscy na świat nr 1, mam nadzieję, że niektóre z tych miłych elementów z tego, co 'pomiędzy’ uda się zachować. Ale póki co trzeba przetrwać czas Strum und Drang w świecie nr 2. The following two tabs change content wpisy dr hab., prezes Stowarzyszenia Forum Dziekanatów; profesor Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, kierownik Zakładu Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej, w latach 2012-2020 prodziekan Studium Magisterskiego; inicjatorka ogólnopolskiego Forum Dziekanatów. Współautorka monografii "Dziekanaty na wyższych uczelniach" (2018) oraz współredaktorka książki "Dziekanaty w procesie zmian" (2019).
Today, "Dwa Swiaty" is still a decent restaurant, but also serves Italian food as well----as they are trying to diversify and satisfy a younger demographic, exposed to all sorts of new and emerging ethnic trends in food and restaurants. They still have several of the old favorites: Pork neck, potato pancakes, pierogi etc.
- Ιгωμеζጱ ι е
- ጩажо ахуጶ
- Շէኦቯጭосθςօ оቸод оፕ еςиηоցаնու
- ዬжጢγасуዋθ кюχըտխգօ ц ጄωтвощሯбև
- Икозοд ибοպэснሢся
- Очо ашуዠ
Zdania i UwagiSłowa profesora i europosła PiS Zdzisława Krasnodębskiego, że większe zagrożenia dla polskiej suwerenności czyhają dziś z zachodu niż ze wschod
W krainie Władcy Smoków. Dwa światy ( ang. Spellbinder) – polsko - australijski przygodowy serial telewizyjny dla młodzieży, który powstał we współpracy Telewizji Polskiej, Film Australia i Australian Film Finance Corporation, zrealizowany w 1995 r. Działania na stronie. Podgląd. Edytuj. Edytuj kod źródłowy. Historia edycji. Tylko nas dwoje ( Just the two of ass) – polsatowska kontynuacja Jak oni śpiewają pod zmienionym tytułem i z jeszcze bardziej kiczowatą formułą. HTslqZ.